lanet buydu ki
bizler baba değildik bizlerin babalarımız vardı
hayatlarımız değildi hayatlarımız hayatlardı sadece
birilerinin altında sürüp giden yaşamlardık
biz yusuftuk belki
ama bize yakupun oğlu diyorlardı
ona göre davranmalıydık
biz değişemezdik değişirken babalarımıza sormalıydık
babalarımız bi yandan aşıktık onlara
bi yandan
mahkumları olmanın mahcupluğunu duyuyorduk içten içe
onlar dağ gibi adamlardı
bizse bizdik işte
özgürlüğümüzü bahşedenlerdi bize
zaten ya işte sıkıntı da buydu
bizim olanı bize bahşediyorlardı
onlar bizlerin bireysel erdoğanlarımızdı
diyorduk ki
eskiden böyle miydi harçlıklarımız
bak şimdi isteyince veriyorlar artık
en büyük handikapımızdı mesela
haklı olduğumuzu bile bile
babalarımızın karşısında susuyorduk
kimlere başkaldırıyorduk da babalarımıza eyvallah diyorduk
ama haklarını verelim
olmasalar olmazdık hani
neyse, eyvallah baba
babamsın, yaşasın!
kirve
